Το μπάσκετ είναι άθληση, είναι ομαδικότητα, είναι παιχνίδι, είναι χαρά, αλλά κυρίως είναι ζωή. Το παράδειγμα του εννιάχρονου αθλητή του Π.Α.Σ.Κ.Α. Στέλιου Σουλιώτη, έρχεται απλά να επιβεβαιώσει, όσα προαναφέραμε. Ο μικρός Στέλιος είναι ο μικρότερος αθλητής που συμμετέχει (σε ηλικία εννέα ετών) σε επίσημη διοργάνωση της Ομοσπονδίας μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο, αγωνιζόμενος με την ομάδα μπάσκετ του Π.Α.Σ.Κ.Α..
Ο Στέλιος σε ηλικία πέντε χρονών προσβλήθηκε από ένα μικρόβιο, το οποίο παρέλυσε τα κάτω άκρα του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έπαψε να είναι παιδί, που έχει διάθεση να κάνει πράγματα, να ανακαλύψει τρόπους επικοινωνίας και παιχνιδιού και να διασκεδάσει.
Το μπάσκετ ήταν ανέκαθεν η μεγάλη του αγάπη. Οι γονείς του, θέλοντας να κάνουν πράξη τη μεγάλη επιθυμία του, έψαξαν, ρώτησαν κι ανακάλυψαν πως μπορεί ο Στέλιος να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα μπάσκετ με αγωνιστικό αμαξίδιο.
Ο ενθουσιασμός του μεγάλος. Την παραμονή του πρώτου του αγώνα (κόντρα στους Αετούς Κρήτης), δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ. Αλλά γιατί αυτό να προξενεί εντύπωση; Τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και δεν διαχωρίζονται σε ψηλά κοντά, λεπτά ή πιο παχουλά, αρτιμελή ή μη. Και το παιχνίδι είναι ο τρόπος επικοινωνίας τους…
